hleypa
Icelandic
Etymology
From Old Norse hleypa, causative of hlaupa (“to run”). Cognate with Faroese loypa, Norwegian løype.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈl̥eiːpa/
- Rhymes: -eiːpa
Verb
hleypa (weak verb, third-person singular past indicative hleypti, supine hleypt)
- (transitive, with dative) to cause to run
- (transitive, with dative) to let (in or out)
- Synonym: leyfa
- (transitive, with accusative) to curdle, to coagulate
- Synonym: ysta
Conjugation
hleypa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hleypa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hleypt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hleypandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hleypi | við hleypum | present (nútíð) | ég hleypi | við hleypum |
| þú hleypir | þið hleypið | þú hleypir | þið hleypið | ||
| hann, hún, það hleypir | þeir, þær, þau hleypa | hann, hún, það hleypi | þeir, þær, þau hleypi | ||
| past (þátíð) | ég hleypti | við hleyptum | past (þátíð) | ég hleypti | við hleyptum |
| þú hleyptir | þið hleyptuð | þú hleyptir | þið hleyptuð | ||
| hann, hún, það hleypti | þeir, þær, þau hleyptu | hann, hún, það hleypti | þeir, þær, þau hleyptu | ||
| imperative (boðháttur) | hleyp (þú) | hleypið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hleyptu | hleypiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hleypast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hleypast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hleypst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hleypandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hleypist | við hleypumst | present (nútíð) | ég hleypist | við hleypumst |
| þú hleypist | þið hleypist | þú hleypist | þið hleypist | ||
| hann, hún, það hleypist | þeir, þær, þau hleypast | hann, hún, það hleypist | þeir, þær, þau hleypist | ||
| past (þátíð) | ég hleyptist | við hleyptumst | past (þátíð) | ég hleyptist | við hleyptumst |
| þú hleyptist | þið hleyptust | þú hleyptist | þið hleyptust | ||
| hann, hún, það hleyptist | þeir, þær, þau hleyptust | hann, hún, það hleyptist | þeir, þær, þau hleyptust | ||
| imperative (boðháttur) | hleypst (þú) | hleypist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hleypstu | hleypisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hleyptur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hleyptur | hleypt | hleypt | hleyptir | hleyptar | hleypt | |
| accusative (þolfall) | hleyptan | hleypta | hleypt | hleypta | hleyptar | hleypt | |
| dative (þágufall) | hleyptum | hleyptri | hleyptu | hleyptum | hleyptum | hleyptum | |
| genitive (eignarfall) | hleypts | hleyptrar | hleypts | hleyptra | hleyptra | hleyptra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hleypti | hleypta | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
| accusative (þolfall) | hleypta | hleyptu | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
| dative (þágufall) | hleypta | hleyptu | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
| genitive (eignarfall) | hleypta | hleyptu | hleypta | hleyptu | hleyptu | hleyptu | |
Related terms
- hlaupa (“to run”)