Hititçe
Turkish
Etymology
From Hitit + -çe.
Proper noun
Hititçe
- Hittite language
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | Hititçe | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | Hititçeyi | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | Hititçe | Hititçeler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | Hititçeyi | Hititçeleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | Hititçeye | Hititçelere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | Hititçede | Hititçelerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | Hititçeden | Hititçelerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | Hititçenin | Hititçelerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||