hindra
Icelandic
Etymology
From Old Norse hindra, from Proto-Germanic *hinderōną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈhɪntra/
Verb
hindra (weak verb, third-person singular past indicative hindraði, supine hindrað)
- (transitive, with accusative) to hinder, to obstruct, to block
Conjugation
hindra — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hindra | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hindrað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hindrandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hindra | við hindrum | present (nútíð) | ég hindri | við hindrum |
| þú hindrar | þið hindrið | þú hindrir | þið hindrið | ||
| hann, hún, það hindrar | þeir, þær, þau hindra | hann, hún, það hindri | þeir, þær, þau hindri | ||
| past (þátíð) | ég hindraði | við hindruðum | past (þátíð) | ég hindraði | við hindruðum |
| þú hindraðir | þið hindruðuð | þú hindraðir | þið hindruðuð | ||
| hann, hún, það hindraði | þeir, þær, þau hindruðu | hann, hún, það hindraði | þeir, þær, þau hindruðu | ||
| imperative (boðháttur) | hindra (þú) | hindrið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hindraðu | hindriði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hindrast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hindrast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hindrast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hindrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hindrast | við hindrumst | present (nútíð) | ég hindrist | við hindrumst |
| þú hindrast | þið hindrist | þú hindrist | þið hindrist | ||
| hann, hún, það hindrast | þeir, þær, þau hindrast | hann, hún, það hindrist | þeir, þær, þau hindrist | ||
| past (þátíð) | ég hindraðist | við hindruðumst | past (þátíð) | ég hindraðist | við hindruðumst |
| þú hindraðist | þið hindruðust | þú hindraðist | þið hindruðust | ||
| hann, hún, það hindraðist | þeir, þær, þau hindruðust | hann, hún, það hindraðist | þeir, þær, þau hindruðust | ||
| imperative (boðháttur) | hindrast (þú) | hindrist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hindrastu | hindristi * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hindraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hindraður | hindruð | hindrað | hindraðir | hindraðar | hindruð | |
| accusative (þolfall) | hindraðan | hindraða | hindrað | hindraða | hindraðar | hindruð | |
| dative (þágufall) | hindruðum | hindraðri | hindruðu | hindruðum | hindruðum | hindruðum | |
| genitive (eignarfall) | hindraðs | hindraðrar | hindraðs | hindraðra | hindraðra | hindraðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hindraði | hindraða | hindraða | hindruðu | hindruðu | hindruðu | |
| accusative (þolfall) | hindraða | hindruðu | hindraða | hindruðu | hindruðu | hindruðu | |
| dative (þágufall) | hindraða | hindruðu | hindraða | hindruðu | hindruðu | hindruðu | |
| genitive (eignarfall) | hindraða | hindruðu | hindraða | hindruðu | hindruðu | hindruðu | |
Synonyms
- (to hinder, to block): teppa
Derived terms
- hindrun
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- (of noun) hindrene
- (of verb) hindret
Noun
hindra n
- definite plural of hinder
Verb
hindra
- inflection of hindre:
- simple past
- past participle
Swedish
Etymology
From Old Swedish hindra, from Old Norse hindra (“hinder, stay, delay”), probably from Proto-Germanic *hindrōną (“to put back”), from Proto-Indo-European *k(')enta (“down, below, with, far, along, against”), from *ḱen- (“to set oneself in motion, arise”).
Pronunciation
Audio (file)
Verb
hindra
- to prevent, restrain, hinder, impede, constrain
Conjugation
Conjugation of hindra (weak)
| Active | Passive | |
|---|---|---|
| Infinitive | hindra | hindras |
| Present tense | hindrar | hindras |
| Past tense | hindrade | hindrades |
| Supine | hindrat | hindrats |
| Imperative | hindra | — |
| Present participle | hindrande | |
| Past participle | hindrad | |
Related terms
- förhindra