hilaritas
Latin
Etymology
From hilaris (“cheerful”) + -tās.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /hiˈla.ri.taːs/, [hɪˈɫ̪ärɪt̪äːs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /iˈla.ri.tas/, [iˈläːrit̪äs]
Noun
hilaritās f (genitive hilaritātis); third declension
- cheerfulness, merriment, good humor
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | hilaritās | hilaritātēs |
Genitive | hilaritātis | hilaritātum |
Dative | hilaritātī | hilaritātibus |
Accusative | hilaritātem | hilaritātēs |
Ablative | hilaritāte | hilaritātibus |
Vocative | hilaritās | hilaritātēs |
Synonyms
- (cheerfulness): hilaritūdō
Related terms
- hilarē
- hilarescō
- hilaria
- hilaris
- hilariter
- hilaritūdo
- hilarō
- hilarulus
- hilarus
Descendants
- English: hilarity
- French: hilarité
- Friulian: ilaritât
- Italian: ilarità
- Portuguese: hilaridade
- Romanian: ilaritate
- Spanish: hilaridad
References
- “hilaritas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “hilaritas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- hilaritas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette