hefna
Icelandic
Etymology
From Old Norse, cognate with Danish hævne, Norwegian hevne, Swedish hämna.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈhɛpna/
- Rhymes: -ɛpna
Verb
hefna
- to avenge, revenge
Conjugation
hefna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hefna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hefnt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hefnandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hefni | við hefnum | present (nútíð) | ég hefni | við hefnum |
| þú hefnir | þið hefnið | þú hefnir | þið hefnið | ||
| hann, hún, það hefnir | þeir, þær, þau hefna | hann, hún, það hefni | þeir, þær, þau hefni | ||
| past (þátíð) | ég hefndi | við hefndum | past (þátíð) | ég hefndi | við hefndum |
| þú hefndir | þið hefnduð | þú hefndir | þið hefnduð | ||
| hann, hún, það hefndi | þeir, þær, þau hefndu | hann, hún, það hefndi | þeir, þær, þau hefndu | ||
| imperative (boðháttur) | hefn (þú) | hefnið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hefndu | hefniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hefnast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hefnast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hefnst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hefnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hefnist | við hefnumst | present (nútíð) | ég hefnist | við hefnumst |
| þú hefnist | þið hefnist | þú hefnist | þið hefnist | ||
| hann, hún, það hefnist | þeir, þær, þau hefnast | hann, hún, það hefnist | þeir, þær, þau hefnist | ||
| past (þátíð) | ég hefndist | við hefndumst | past (þátíð) | ég hefndist | við hefndumst |
| þú hefndist | þið hefndust | þú hefndist | þið hefndust | ||
| hann, hún, það hefndist | þeir, þær, þau hefndust | hann, hún, það hefndist | þeir, þær, þau hefndust | ||
| imperative (boðháttur) | hefnst (þú) | hefnist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hefnstu | hefnisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms
- hefna sín á
- hefnast
Anagrams
- hnefa