hanki
Finnish
Etymology 1
From Proto-Finnic *hanki.
Noun
hanki
- blanket of snow
Declension
Inflection of hanki (Kotus type 7/ovi, nk-ng gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | hanki | hanget | |
genitive | hangen | hankien | |
partitive | hankea | hankia | |
illative | hankeen | hankiin | |
singular | plural | ||
nominative | hanki | hanget | |
accusative | nom. | hanki | hanget |
gen. | hangen | ||
genitive | hangen | hankien | |
partitive | hankea | hankia | |
inessive | hangessa | hangissa | |
elative | hangesta | hangista | |
illative | hankeen | hankiin | |
adessive | hangella | hangilla | |
ablative | hangelta | hangilta | |
allative | hangelle | hangille | |
essive | hankena | hankina | |
translative | hangeksi | hangiksi | |
instructive | — | hangin | |
abessive | hangetta | hangitta | |
comitative | — | hankineen |
Derived terms
- umpihanki
- hankikanto
Verb
hanki
- Indicative present connegative form of hankkia.
- Second-person singular imperative present form of hankkia.
- Second-person singular imperative present connegative form of hankkia.
Anagrams
- hikan
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈhauɲ̊cɪ/
Noun
hanki m (genitive singular hanka, nominative plural hankar)
- a handle syn.
- a loop syn.
Declension
declension of hanki
m-w1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hanki | hankinn | hankar | hankarnir |
accusative | hanka | hankann | hanka | hankana |
dative | hanka | hankanum | hönkum | hönkunum |
genitive | hanka | hankans | hanka | hankanna |
Synonyms
- (handle): def. halda, handarhald
- (loop): def. lykkja, hönk
Derived terms
Derived terms
- burðarhanki
- duflhanki
- hankajárn
- hankalækning
- hankanál
- hankartog
- hankasár
- hankatækni
- járnhanki
- kaðalhanki
- líkkistuhanki
- miðmætingshanki
- ólarhanki
- snærishanki
- stígvélahanki (a bootstrap)