hafa
Chamorro
Etymology
Compare Indonesian apa, Hawaiian aha.
Pronoun
hafa
- what
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈhaːva/
- Rhymes: -aːva
Etymology 1
From Old Norse hafa, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *keh₂p- (“take, seize”).
Verb
hafa (weak verb, third-person singular past indicative hafði, supine haft)
- (transitive, governs the accusative) to have syn.
- Ég hef ekki tíma í kvöldmat.
- I don't have time for dinner.
- María hefur áhuga á stjórnmálum.
- Maria is interested in politics.
- Ég hef ekki tíma í kvöldmat.
- (transitive, governs the accusative) to hold, to have syn.
- (transitive, governs the accusative) to keep syn.
- (transitive, governs the accusative) to feel syn.
- Hvernig hefurðu það? - Ég hef það fínt.
- How are you doing? - I'm fine.
- Hvernig hefurðu það? - Ég hef það fínt.
Usage notes
- hafa is most often an auxiliary verb (hjálparsögn) which is followed by the past participle. The participle is in the neuter singular with hafa:
- Ég hef oft gert það.
- I've done it many times.
- Ég hef oft gert það.
- When hafa is the main verb it's used to indicate something abstract, e.g. time, experience, interest etc.:
- Ég hef nógan tíma.
- Note that the verb hafa is not used as the English "have" in the sense of possession of an object. The verb eiga is used in the same way as the verb "have":
- Við eigum bíl.
- We have a car.
- Við eigum bíl.
Conjugation
hafa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hafa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | haft | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hafandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hef / hefi | við höfum | present (nútíð) | ég hafi | við höfum |
| þú hefur / hefir | þið hafið | þú hafir | þið hafið | ||
| hann, hún, það hefur / hefir | þeir, þær, þau hafa | hann, hún, það hafi | þeir, þær, þau hafi | ||
| past (þátíð) | ég hafði | við höfðum | past (þátíð) | ég hefði | við hefðum |
| þú hafðir | þið höfðuð | þú hefðir | þið hefðuð | ||
| hann, hún, það hafði | þeir, þær, þau höfðu | hann, hún, það hefði | þeir, þær, þau hefðu | ||
| imperative (boðháttur) | haf (þú) | hafið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hafðu | hafiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hafast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hafast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hafst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hefst | við höfumst | present (nútíð) | ég hafist | við höfumst |
| þú hefst | þið hafist | þú hafist | þið hafist | ||
| hann, hún, það hefst | þeir, þær, þau hafast | hann, hún, það hafist | þeir, þær, þau hafist | ||
| past (þátíð) | ég hafðist | við höfðumst | past (þátíð) | ég hefðist | við hefðumst |
| þú hafðist | þið höfðust | þú hefðist | þið hefðust | ||
| hann, hún, það hafðist | þeir, þær, þau höfðust | hann, hún, það hefðist | þeir, þær, þau hefðust | ||
| imperative (boðháttur) | hafst (þú) | hafist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hafstu | hafisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hafður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hafður | höfð | haft | hafðir | hafðar | höfð | |
| accusative (þolfall) | hafðan | hafða | haft | hafða | hafðar | höfð | |
| dative (þágufall) | höfðum | hafðri | höfðu | höfðum | höfðum | höfðum | |
| genitive (eignarfall) | hafðs | hafðrar | hafðs | hafðra | hafðra | hafðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hafði | hafða | hafða | höfðu | höfðu | höfðu | |
| accusative (þolfall) | hafða | höfðu | hafða | höfðu | höfðu | höfðu | |
| dative (þágufall) | hafða | höfðu | hafða | höfðu | höfðu | höfðu | |
| genitive (eignarfall) | hafða | höfðu | hafða | höfðu | höfðu | höfðu | |
Note: The forms hefi — hefir — hefir are fairly rare, but acceptable.
Synonyms
- (have): def. vera með
- (hold): def. ráða yfir, halda
- (keep): def. geyma
- (feel): def. líða
Derived terms
terms derived from hafa
- barnshafandi
- hafa að engu
- hafa að engu (to pay no need to something)
- hafa af
- hafa á gert
- hafa á hendi
- hafa á móti
- hafa á orði (to mention)
- hafa á sér
- hafa bein í nefinu
- hafa betur
- hafa boð
- hafa eftir
- hafa fund
- hafa fyrir
- hafa fyrir rangri sök
- hafa fyrir satt
- hafa fyrir sér í
- hafa fyrir stafni
- hafa gaman af
- hafa hátt
- hafa hátt um
- hafa hjá sér
- hafa hægt um sig
- hafa í frammi
- hafa í heitingum
- hafa í huga
- hafa í sig og á
- hafa í sig og á (to have clothes and food)
- hafa lag á
- hafa með að gera
- hafa með sér
- hafa mikið fyrir
- hafa mikið til síns máls
- hafa mikið undir
- hafa mikið við
- hafa mörg járn í eldinum
- hafandi
- hafa nóg á sinni könnu
- hafa ofan af fyrir
- hafa ofan í sig
- hafa orð á
- hafa rétt fyrir
- hafa rétt fyrir sér
- hafa sig að
- hafa sig allan við
- hafa sig á burt
- hafa sig eftir
- hafa sig í
- hafa sig í burt
- hafa sig í frammi
- hafa sigur
- hafa sig úr
- hafast
- hafast við
- hafa til
- hafa undan
- hafa undir
- hafa upp
- hafa upp á sig
- hafa upp eftir
- hafa uppi á
- hafa uppi á (to find someone, to track down)
- hafa uppi rök
- hafa upp úr
- hafa upp úr sér
- hafa út undan
- hafa út úr
- hafa vaðið fyrir neðan sig
- hafa veður af
- hafa við
- hafa við sig
- hafa vit á
- hafa vit fyrir
- hafa yfir
- hafa það fínt
- hafa það gott
Etymology 2
See haf.
Noun
hafa n
- indefinite genitive plural of haf
Old Danish
Alternative forms
- hauæ (Jutlandic)
Etymology
From Old Norse hafa, from Proto-Germanic *habjaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈhaːvə/
Verb
hafa (third-person singular present indicative hafir, third-person singular past indicative hafþi)
- (Scanian) to have
- c. 1210, "Far þæn man", Scanian Law, chapter 6.
- Far þæn man kunæ ær børn hafir ok […]
- If the man finds a wife, who has children, and […]
- Far þæn man kunæ ær børn hafir ok […]
- c. 1210, "Far þæn man", Scanian Law, chapter 6.
Descendants
- Danish: have
Old English
Verb
hafa
- singular imperative of habban
Old Norse
Pronunciation
[hɑ.vɑ̃ ~ hɑ.vɑ]
Etymology
From Proto-Germanic *habjaną (“to have, hold”), ultimately from Proto-Indo-European *keh₂p- (“to take, seize”). Cognate with Old English habban, hafian, Old Frisian hebba, Old Saxon hebbian, Old High German habēn, Gothic 𐌷𐌰𐌱𐌰𐌽 (haban).
Verb
hafa (singular past indicative hafði, plural past indicative hǫfðu, past participle hafðr)
- to have
- to hold, keep, retain
- to bring, carry
Conjugation
Conjugation of hafa — active (weak class 3)
| infinitive | hafa | |
|---|---|---|
| present participle | hafandi | |
| past participle | hafðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | hefi | hafða |
| 2nd-person singular | hefir | hafðir |
| 3rd-person singular | hefir | hafði |
| 1st-person plural | hǫfum | hǫfðum |
| 2nd-person plural | hafið | hǫfðuð |
| 3rd-person plural | hafa | hǫfðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | hafa | hefða |
| 2nd-person singular | hafir | hefðir |
| 3rd-person singular | hafi | hefði |
| 1st-person plural | hafim | hefðim |
| 2nd-person plural | hafið | hefðið |
| 3rd-person plural | hafi | hefði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | haf | |
| 1st-person plural | hǫfum | |
| 2nd-person plural | hafið | |
Conjugation of hafa — mediopassive (weak class 3)
| infinitive | hafask | |
|---|---|---|
| present participle | hafandisk | |
| past participle | hafzk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | hǫfumk | hǫfðumk |
| 2nd-person singular | hefsk | hafðisk |
| 3rd-person singular | hefsk | hafðisk |
| 1st-person plural | hǫfumsk | hǫfðumsk |
| 2nd-person plural | hafizk | hǫfðuzk |
| 3rd-person plural | hafask | hǫfðusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | hafumk | hefðumk |
| 2nd-person singular | hafisk | hefðisk |
| 3rd-person singular | hafisk | hefðisk |
| 1st-person plural | hafimsk | hefðimsk |
| 2nd-person plural | hafizk | hefðizk |
| 3rd-person plural | hafisk | hefðisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | hafsk | |
| 1st-person plural | hǫfumsk | |
| 2nd-person plural | hafizk | |
Descendants
- Icelandic: hafa
- Faroese: hava
- Norwegian:
- Bokmål: have, ha
- Nynorsk: hava, have, ha
- Old Swedish: hava
- Swedish: ha, hava
- Old Danish: hafa, hauæ
- Danish: have
- Elfdalian: åvå
References
- hafa in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press