habilito
See also: habilitó
Catalan
Verb
habilito
- first-person singular present indicative form of habilitar
Latin
Etymology
habilis + -ito
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /haˈbi.li.toː/, [haˈbɪ.lɪ.toː]
Verb
habilitō (present infinitive habilitāre, perfect active habilitāvī, supine habilitātum); first conjugation
- I habilitate
- I enable, I make able
- I empower
- I make suitable
Inflection
Conjugation of habilito (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | habilitō | habilitās | habilitat | habilitāmus | habilitātis | habilitant |
imperfect | habilitābam | habilitābās | habilitābat | habilitābāmus | habilitābātis | habilitābant | |
future | habilitābō | habilitābis | habilitābit | habilitābimus | habilitābitis | habilitābunt | |
perfect | habilitāvī | habilitāvistī | habilitāvit | habilitāvimus | habilitāvistis | habilitāvērunt, habilitāvēre | |
pluperfect | habilitāveram | habilitāverās | habilitāverat | habilitāverāmus | habilitāverātis | habilitāverant | |
future perfect | habilitāverō | habilitāveris | habilitāverit | habilitāverimus | habilitāveritis | habilitāverint | |
passive | present | habilitor | habilitāris, habilitāre | habilitātur | habilitāmur | habilitāminī | habilitantur |
imperfect | habilitābar | habilitābāris, habilitābāre | habilitābātur | habilitābāmur | habilitābāminī | habilitābantur | |
future | habilitābor | habilitāberis, habilitābere | habilitābitur | habilitābimur | habilitābiminī | habilitābuntur | |
perfect | habilitātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | habilitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | habilitātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | habilitem | habilitēs | habilitet | habilitēmus | habilitētis | habilitent |
imperfect | habilitārem | habilitārēs | habilitāret | habilitārēmus | habilitārētis | habilitārent | |
perfect | habilitāverim | habilitāverīs | habilitāverit | habilitāverimus | habilitāveritis | habilitāverint | |
pluperfect | habilitāvissem | habilitāvissēs | habilitāvisset | habilitāvissēmus | habilitāvissētis | habilitāvissent | |
passive | present | habiliter | habilitēris, habilitēre | habilitētur | habilitēmur | habilitēminī | habilitentur |
imperfect | habilitārer | habilitārēris, habilitārēre | habilitārētur | habilitārēmur | habilitārēminī | habilitārentur | |
perfect | habilitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | habilitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | habilitā | — | — | habilitāte | — |
future | — | habilitātō | habilitātō | — | habilitātōte | habilitantō | |
passive | present | — | habilitāre | — | — | habilitāminī | — |
future | — | habilitātor | habilitātor | — | — | habilitantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | habilitāre | habilitāvisse | habilitātūrus esse | habilitārī | habilitātus esse | habilitātum īrī | |
participles | habilitāns | — | habilitātūrus | — | habilitātus | habilitandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
habilitāre | habilitandī | habilitandō | habilitandum | habilitātum | habilitātū |
Related terms
- habilis
- habilitās
Descendants
- French: habiliter
Spanish
Verb
habilito
- First-person singular (yo) present indicative form of habilitar.