głowica
Polish
Etymology
From głowa (“head”) + -ica (“feminine augmentative suffix”).
Pronunciation
- IPA(key): /ɡwɔˈvi.t͡sa/
Audio (file) - Rhymes: -it͡sa
- Syllabification: gło‧wi‧ca
Noun
głowica f
- head (any device part that is placed at the end of something), e.g. warhead, print head, cylinder head; often disambiguated with adjectives
- głowica bojowa ― warhead
- głowica jądrowa ― nuclear warhead
- głowica dysku ― hard drive head
- pommel, knob on the end of the hilt of a sword
- (architecture) capital, the uppermost part of a column
- Synonym: kapitel
- (heraldry) chief
- bovine malignant catarrhal fever
Declension
Declension of głowica
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | głowica | głowice |
| genitive | głowicy | głowic |
| dative | głowicy | głowicom |
| accusative | głowicę | głowice |
| instrumental | głowicą | głowicami |
| locative | głowicy | głowicach |
| vocative | głowico | głowice |
Further reading
- głowica in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- głowica in Polish dictionaries at PWN