abditivus
Latin
Etymology
From abdō (“to remove, put away”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ab.diˈtiː.wus/, [ab.dɪˈtiː.wʊs]
Adjective
abditīvus (feminine abditīva, neuter abditīvum); first/second declension
- removed or separated from
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | abditīvus | abditīva | abditīvum | abditīvī | abditīvae | abditīva | |
Genitive | abditīvī | abditīvae | abditīvī | abditīvōrum | abditīvārum | abditīvōrum | |
Dative | abditīvō | abditīvae | abditīvō | abditīvīs | abditīvīs | abditīvīs | |
Accusative | abditīvum | abditīvam | abditīvum | abditīvōs | abditīvās | abditīva | |
Ablative | abditīvō | abditīvā | abditīvō | abditīvīs | abditīvīs | abditīvīs | |
Vocative | abditīve | abditīva | abditīvum | abditīvī | abditīvae | abditīva |
Related terms
- abditē
- abditus
- abdō
References
- abditivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- abditivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette