gæfa
Icelandic
Etymology
From Old Norse gæfa, from Proto-Germanic *gēbijǭ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcaiːva/
- Rhymes: -aiːva
Noun
gæfa f (genitive singular gæfu, no plural)
- good luck, good fortune
Declension
declension of gæfa
f-w1 | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | gæfa | gæfan |
accusative | gæfu | gæfuna |
dative | gæfu | gæfunni |
genitive | gæfu | gæfunnar |
Synonyms
- (good luck): hamingja, gifta, heill
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.