grunr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *gruniz.
Noun
grunr m
- doubt, uncertainty
- cause of suspicion
- aspersion
Declension
Declension of grunr (strong i-stem, ar-genitive)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | grunr | grunrinn | grunir | grunirnir |
accusative | grun | gruninn | gruni | grunina |
dative | grun | gruninum | grunum | grununum |
genitive | grunar | grunarins | gruna | grunanna |
References
- grunr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press