grauwen

grauwen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣrɑu̯ə(n)/
• Hyphenation: grau‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Etymology 1

From grauw.

Verb

grauwen

1. to be or become grey
2. (by extension) to dawn
   • ca. 1890-1900, Carmen Sylva, Castel Pelesch, tr. from German by Cornélie Huygens, L.J. VEEN (publ.), 83.

     In den droom verscheen hem zijne moeder; hij zag hoe zij ontelbare kranken, met oplegging der handen, genas en bij het grauwen van den morgen sprong hij overeind: ‘Ik wil dokter worden! Zoo kan ik de lijdenden helpen!’

   • 2010, Arthur van Schendel, "De waterman", in Drie Hollandse romans, Polak & Van Gennep.

     Bij het grauwen van de morgen stortte een stuk grond voor het ijs, een gulp water viel binnen en tegelijk begon de klok te luiden, tegelijk steeg het gejammer uit de woningen.

Inflection

Inflection of grauwen (weak)
infinitive	grauwen
past singular	grauwde
past participle	gegrauwd
infinitive	grauwen
gerund	grauwen n
	present tense	past tense
1st person singular	grauw	grauwde
2nd person sing. (jij)	grauwt	grauwde
2nd person sing. (u)	grauwt	grauwde
2nd person sing. (gij)	grauwt	grauwde
3rd person singular	grauwt	grauwde
plural	grauwen	grauwden
subjunctive sing.1	grauwe	grauwde
subjunctive plur.1	grauwen	grauwden
imperative sing.	grauw
imperative plur.1	grauwt
participles	grauwend	gegrauwd
1) Archaic.

Verb

grauwen

1. to growl, to gruff

Inflection

Inflection of grauwen (weak)
infinitive	grauwen
past singular	grauwde
past participle	gegrauwd
infinitive	grauwen
gerund	grauwen n
	present tense	past tense
1st person singular	grauw	grauwde
2nd person sing. (jij)	grauwt	grauwde
2nd person sing. (u)	grauwt	grauwde
2nd person sing. (gij)	grauwt	grauwde
3rd person singular	grauwt	grauwde
plural	grauwen	grauwden
subjunctive sing.1	grauwe	grauwde
subjunctive plur.1	grauwen	grauwden
imperative sing.	grauw
imperative plur.1	grauwt
participles	grauwend	gegrauwd
1) Archaic.

Derived terms

• grauw