gratulabundus
Latin
Etymology
grātulor (“congratulate, rejoice”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ɡraː.tu.laːˈbun.dus/, [ɡraː.tʊ.ɫaːˈbʊn.dʊs]
Adjective
grātulābundus (feminine certābunda, neuter certābundum); first/second declension
- congratulating, offering congratulations
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | grātulābundus | grātulābunda | grātulābundum | grātulābundī | grātulābundae | grātulābunda | |
Genitive | grātulābundī | grātulābundae | grātulābundī | grātulābundōrum | grātulābundārum | grātulābundōrum | |
Dative | grātulābundō | grātulābundō | grātulābundīs | ||||
Accusative | grātulābundum | grātulābundam | grātulābundum | grātulābundōs | grātulābundās | grātulābunda | |
Ablative | grātulābundō | grātulābundā | grātulābundō | grātulābundīs | |||
Vocative | grātulābunde | grātulābunda | grātulābundum | grātulābundī | grātulābundae | grātulābunda |
References
- gratulabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gratulabundus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gratulabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette