grapian
Old English
Etymology
Equivalent to grāp + -ian.
Verb
grāpian
- to grope; to touch with the hands
Conjugation
Conjugation of grāpian (weak class 2)
infinitive | grāpian | tō grāpienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | grāpie grāpiġe | grāpode |
2nd-person singular | grāpast | grāpodest |
3rd-person singular | grāpaþ | grāpode |
plural | grāpiaþ grāpiġaþ | grāpodon |
subjunctive | present | past |
singular | grāpie grāpiġe | grāpode |
plural | grāpien grāpiġen | grāpoden |
imperative | ||
singular | grāpa | |
plural | grāpiaþ grāpiġaþ | |
participle | present | past |
grāpiende grāpiġende | (ġe)grāpod |
Derived terms
- āgrāpian
- ġegrāpian
Related terms
- grāpiġendlīċ (“tangible”)
- ungrāpiġende (“not handling”)
Further reading
- GRĀPIAN in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary