akordnik
Polish
Etymology
From akord + -nik. First attested in 1866.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /aˈkɔr.dɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔrdɲik
- Syllabification: a‧kor‧dnik
Noun
akordnik m pers
- (dialectal, colloquial) pieceworker
- Synonym: akordowiec
Declension
Declension of akordnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | akordnik | akordnicy |
genitive | akordnika | akordników |
dative | akordnikowi | akordnikom |
accusative | akordnika | akordników |
instrumental | akordnikiem | akordnikami |
locative | akordniku | akordnikach |
vocative | akordniku | akordnicy |
Derived terms
adjective
- akordowy
adverb
- akordowo
nouns
- akord
- akordowiec
- akordyka
- akordzik
References
- Julian Walenty Prejs (1866) Trzy powieści pięknej treści i jeszcze coś na ostatku w dodatku, page XII
Further reading
- akordnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- akordnik in Polish dictionaries at PWN