akordeonik
Polish
Etymology
From akordeon + -ik. First attested in 1959.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.kɔr.dɛˈɔ.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɲik
- Syllabification: a‧kor‧de‧o‧nik
Noun
akordeonik m inan
- Diminutive of akordeon.
Declension
Declension of akordeonik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | akordeonik | akordeoniki |
genitive | akordeonika | akordeoników |
dative | akordeonikowi | akordeonikom |
accusative | akordeonik | akordeoniki |
instrumental | akordeonikiem | akordeonikami |
locative | akordeoniku | akordeonikach |
vocative | akordeoniku | akordeoniki |
Related terms
adjective
- akordeonowy
nouns
- akordeonista
- akordeonistka
References
- Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “akordeonik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
Further reading
- akordeonik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- akordeonik in Polish dictionaries at PWN