abdicaturus
Latin
Etymology
Future active participle of abdicō.
Participle
abdicātūrus m (feminine abdicātūra, neuter abdicātūrum); first/second declension
- about to reject
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | abdicātūrus | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra | |
Genitive | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūrī | abdicātūrōrum | abdicātūrārum | abdicātūrōrum | |
Dative | abdicātūrō | abdicātūrō | abdicātūrīs | ||||
Accusative | abdicātūrum | abdicātūram | abdicātūrum | abdicātūrōs | abdicātūrās | abdicātūra | |
Ablative | abdicātūrō | abdicātūrā | abdicātūrō | abdicātūrīs | |||
Vocative | abdicātūre | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra |