akompaniator

akompaniator

Polish

Etymology

Borrowed from Italian accompagnatore.[1] By surface analysis, akompaniować +‎ -ator. First attested in 1853.[2][3]

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kɔm.paɲˈja.tɔr/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -atɔr
• Syllabification: a‧kom‧pan‧ia‧tor

Noun

akompaniator m pers (feminine akompaniatorka)

1. (music) accompanist (performer in music who takes the accompanying part)

   Hypernym: muzyk

   akompaniator kabaretu ― a cabaret accompanist

   akompaniator chóru ― a choir accompanist

   stały akompaniator ― a permanent accompanist

Declension

Declension of akompaniator

	singular	plural
nominative	akompaniator	akompaniatorzy
genitive	akompaniatora	akompaniatorów
dative	akompaniatorowi	akompaniatorom
accusative	akompaniatora	akompaniatorów
instrumental	akompaniatorem	akompaniatorami
locative	akompaniatorze	akompaniatorach
vocative	akompaniatorze	akompaniatorzy

Related terms

noun

• akompaniament

 

verbs

• akompaniować
• zaakompaniować

 

References

1. Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
2. Gazeta Warszawska‎, issue 136, 1853, page 1
3. akompaniator in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• akompaniator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• akompaniator in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861), “akompanjator”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “akompanjator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 17
• Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine]‎, Wydawnictwo PWN