graminicolus
Latin
Etymology
From gramen (“grass”) + colō (“to inhabit”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ɡra.miˈni.ko.lus/, [ɡrämɪˈnɪkɔɫ̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ɡra.miˈni.ko.lus/, [ɡrämiˈniːkolus]
Adjective
graminicolus (feminine graminicola, neuter graminicolum); first/second-declension adjective
- (New Latin) graminicolous, grass-dwelling
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | graminicolus | graminicola | graminicolum | graminicolī | graminicolae | graminicola | |
Genitive | graminicolī | graminicolae | graminicolī | graminicolōrum | graminicolārum | graminicolōrum | |
Dative | graminicolō | graminicolō | graminicolīs | ||||
Accusative | graminicolum | graminicolam | graminicolum | graminicolōs | graminicolās | graminicola | |
Ablative | graminicolō | graminicolā | graminicolō | graminicolīs | |||
Vocative | graminicole | graminicola | graminicolum | graminicolī | graminicolae | graminicola |