akceptor

akceptor

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin acceptor. First attested in 1912.[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /akˈt͡sɛp.tɔr/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛptɔr
• Syllabification: ak‧cep‧tor

Noun

akceptor m inan

1. (physics, chemistry) acceptor (atom or molecule which can accept an electron to form a chemical bond, or a chemical acceptor atom forming a positive hole in a semiconductor)

   akceptor elektronów ― an electron acceptor

   akceptor protonu ― a proton acceptor

Declension

Declension of akceptor

	singular	plural
nominative	akceptor	akceptory
genitive	akceptora	akceptorów
dative	akceptorowi	akceptorom
accusative	akceptor	akceptory
instrumental	akceptorem	akceptorami
locative	akceptorze	akceptorach
vocative	akceptorze	akceptory

Related terms

adjectives

• akceptacyjny
• akceptowalny
• akceptowy

 

adverb

• akceptowalnie

 

nouns

• akcept
• akceptacja
• akceptant
• akceptowalność

 

verbs

• akceptować
• zaakceptować

 

References

1. Opolski Zdzisław Marceli (1912) Studyum o istocie przemiany materyi ustrojowej : jako wstęp do nauki o wpływie otoczenia kosmicznego na człowieka‎, page 357
2. akceptor in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

• Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine]‎, Wydawnictwo PWN

Further reading

• akceptor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• akceptor in Polish dictionaries at PWN

---

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /ǎkt͡septor/
• Hyphenation: ak‧cep‧tor

Noun

àkceptor m (Cyrillic spelling а̀кцептор)

1. (physics, chemistry) acceptor

Declension

Declension of akceptor

	singular	plural
nominative	akceptor	akceptori
genitive	akceptora	akceptora
dative	akceptoru	akceptorima
accusative	akceptor	akceptore
vocative	akceptore	akceptori
locative	akceptoru	akceptorima
instrumental	akceptorom	akceptorima