akcencik
Polish
Etymology
From akcent + -ik. First attested in 1807.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /akˈt͡sɛn.t͡ɕik/
Audio (file) - Rhymes: -ɛnt͡ɕik
- Syllabification: ak‧cen‧cik
Noun
akcencik m inan
- Diminutive of akcent.
Declension
Declension of akcencik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | akcencik | akcenciki |
| genitive | akcenciku | akcencików |
| dative | akcencikowi | akcencikom |
| accusative | akcencik | akcenciki |
| instrumental | akcencikiem | akcencikami |
| locative | akcenciku | akcencikach |
| vocative | akcenciku | akcenciki |
Related terms
adjectives
- akcentacyjny
- akcentowy
- akcentuacyjny
adverb
- akcentuacyjnie
nouns
- akcentacja
- akcentolog
- akcentologia
- akcentuacja
verbs
- akcentować
- zaakcentować
References
- Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “akcencik”, in Słownik języka polskiego
- akcencik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- akcencik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- akcencik in Polish dictionaries at PWN