gleomann
Old English
Etymology
From glēo (“glee”) + mann (“man”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡleːomɑnn/
Noun
glēomann m
- A minstrel, musician
Declension
Declension of glēomann (strong consonant stem)
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | glēomann | glēomenn |
accusative | glēomann | glēomenn |
genitive | glēomannes | glēomanna |
dative | glēomenn | glēomannum |
Descendants
- Middle English: gleomen, glewmen, gleeman
- English: gleeman