giwaltan
Old High German
Alternative forms
- kiwaltan
Etymology
From Proto-Germanic *gawaldaną; equivalent to gi- + waltan. Cognates include Old English gewealdan, Old Saxon giwaldan, Gothic 𐌲𐌰𐍅𐌰𐌻𐌳𐌰𐌽 (gawaldan).
Verb
giwaltan
- to rule over
- to wield
Conjugation
Conjugation of giwaltan (strong class 7)
infinitive | giwaltan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | giwaltu | giwialt |
2nd person singular | giwaltis | giwialti |
3rd person singular | giwaltit | giwialt |
1st person plural | giwaltem, giwaltemes | giwialtum, giwialtumes |
2nd person plural | giwaltet | giwialtut |
3rd person plural | giwaltant | giwialtun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | giwalte | giwialti |
2nd person singular | giwaltes | giwialtis |
3rd person singular | giwalte | giwialti |
1st person plural | giwaltem, giwaltemes | giwialtim, giwialtimes |
2nd person plural | giwaltet | giwialtit |
3rd person plural | giwalten | giwialtin |
imperative | present | |
singular | giwalt | |
plural | giwaltet | |
participle | present | past |
giwaltanti | gigiwaltan |
References
- Köbler, Gerhard, Althochdeutsches Wörterbuch, (6. Auflage) 2014