gitsian
Old English
Alternative forms
- ġīetsian, ġȳtsian
Etymology
From Proto-Germanic *gīdisōną, from Proto-Indo-European *gʰeydʰ- (“to desire, be covetous”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈjiːtsiɑn/
Verb
ġītsian
- to covet; desire; crave; be greedy or desirous for
Inflection
Conjugation of ġītsian (weak class 2)
infinitive | ġītsian | tō ġītsienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | ġītsie ġītsiġe | ġītsode |
2nd-person singular | ġītsast | ġītsodest |
3rd-person singular | ġītsaþ | ġītsode |
plural | ġītsiaþ ġītsiġaþ | ġītsodon |
subjunctive | present | past |
singular | ġītsie ġītsiġe | ġītsode |
plural | ġītsien ġītsiġen | ġītsoden |
imperative | ||
singular | ġītsa | |
plural | ġītsiaþ ġītsiġaþ | |
participle | present | past |
ġītsiende ġītsiġende | (ġe)ġītsod |
Derived terms
- ġeġītsian
- ġītsere
- ġītsiendlīċ
- ġītsung
Descendants
- Middle English: gitsigen, ȝitsien, ȝiscen, yitsen