giniotan
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *ganeutaną, from *ga- + *neutaną, akin to Gothic 𐌲𐌰𐌽𐌹𐌿𐍄𐌰𐌽 (ganiutan), 𐌽𐌹𐌿𐍄𐌰𐌽 (niutan, “to catch, to reach”), Old Norse njóta, Old English nēotan, Dutch genieten.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡiˈnio.tan/
Verb
giniotan
- to enjoy
Conjugation
Conjugation of giniotan (strong class 2)
infinitive | giniotan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | giniutu | ginōt |
2nd person singular | giniutis | ginuti |
3rd person singular | giniutid | ginōt |
plural | giniotad | ginutun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | giniote | ginuti |
2nd person singular | giniotes | ginutis |
3rd person singular | giniote | ginuti |
plural | ginioten | ginutin |
imperative | present | |
singular | giniot | |
plural | giniotad | |
participle | present | past |
giniutandi | ginotan |
Descendants
- Middle Low German: genêten
- German Low German: geneten
- Low German: geneten