geð
See also: ged, Ged, and GED
Icelandic
Etymology
From Old Norse geð (“mind; mood; wits; senses”), from Proto-Germanic *gadją (“mind; courage”), of unknown origin.
Pronunciation
- IPA(key): /cɛːð/
- Rhymes: -ɛːð
Noun
geð n (genitive singular geðs, no plural)
- mind
- mood, feeling
- temper, disposition
Declension
declension of geð
| n-s | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | geð | geðið | geð | geðin |
| accusative | geð | geðið | geð | geðin |
| dative | geði | geðinu | geðum | geðunum |
| genitive | geðs | geðsins | geða | geðanna |
Derived terms
- geðfastur
- geðfelldur
- geðgæska
- geðgóður
- geðillur
- geðlaus
- geðleysi
- geðmikill
- geðnæmur
- geðprúður
- geðprýði
- geðrór
- geðshræring
- geðslegur
- geðstirður
- geðstyggur
- geðstór
- geðveiki
- geðveikur
- geðvondur
- geðþekkur
- geðþekni
- geðþótti