geyik
Turkish
Etymology
From Old Turkic keyik, from Proto-Turkic *gejik.
Noun
geyik
- deer
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | geyik | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | geyiği | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | geyik | geyikler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | geyiği | geyikleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | geyiğe | geyiklere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | geyikte | geyiklerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | geyikten | geyiklerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | geyiğin | geyiklerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||