gerða

gerða

See also: Gerda

Old Norse

Etymology

From garðr, from Proto-Germanic *gardaz. Ultimately from Proto-Indo-European *gʰerdʰ- (“to enclose”)

Verb

gerða

1. to fence in

Conjugation

Conjugation of gerða — active (weak class 1)

infinitive	gerða
present participle	gerðandi
past participle	gerðr
indicative	present	past
1st-person singular	gerði	gerða
2nd-person singular	gerðir	gerðir
3rd-person singular	gerðir	gerði
1st-person plural	gerðum	gerðum
2nd-person plural	gerðið	gerðuð
3rd-person plural	gerða	gerðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	gerða	gerða
2nd-person singular	gerðir	gerðir
3rd-person singular	gerði	gerði
1st-person plural	gerðim	gerðim
2nd-person plural	gerðið	gerðið
3rd-person plural	gerði	gerði
imperative	present
2nd-person singular	gerð
1st-person plural	gerðum
2nd-person plural	gerðið

Conjugation of gerða — mediopassive (weak class 1)

infinitive	gerðask
present participle	gerðandisk
past participle	gerzk
indicative	present	past
1st-person singular	gerðumk	gerðumk
2nd-person singular	gerðisk	gerðisk
3rd-person singular	gerðisk	gerðisk
1st-person plural	gerðumsk	gerðumsk
2nd-person plural	gerðizk	gerðuzk
3rd-person plural	gerðask	gerðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	gerðumk	gerðumk
2nd-person singular	gerðisk	gerðisk
3rd-person singular	gerðisk	gerðisk
1st-person plural	gerðimsk	gerðimsk
2nd-person plural	gerðizk	gerðizk
3rd-person plural	gerðisk	gerðisk
imperative	present
2nd-person singular	gerzk
1st-person plural	gerðumsk
2nd-person plural	gerðizk

Derived terms

• gerðing

Related terms

• gerði

Descendants

• Norwegian Nynorsk: gjerda, gjerde

Noun

gerða

1. genitive plural of gerð
2. genitive plural of gerði

References

• gerða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.