gerning
English
Verb
gerning
- present participle of gern
Danish
Etymology
Verbal noun to gøre (“do, perform, execute”), from Old Norse gerning, gørning.
Noun
gerning c (singular definite gerningen, plural indefinite gerninger)
- act, action, deed
- business, calling
Usage notes
In compounds: gernings-, -gerning (-en, -er, -erne)
Inflection
Declension of gerning
common gender | Singular | Plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | gerning | gerningen | gerninger | gerningerne |
genitive | gernings | gerningens | gerningers | gerningernes |
Synonyms
- (action): handling
- (business): virke
Derived terms
Derived terms
- gerningsmand
- gerningssted
- gerningsøjeblik
- heltegerning
- husgerning
- håndgerning
- kendsgerning
- misgerning
- ugerning
- undergerning
- velgerning