geniturus
Latin
Etymology
Future active participle of gignō.
Participle
genitūrus m (feminine genitūra, neuter genitūrum); first/second declension
- about to beget, produce
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | genitūrus | genitūra | genitūrum | genitūrī | genitūrae | genitūra | |
Genitive | genitūrī | genitūrae | genitūrī | genitūrōrum | genitūrārum | genitūrōrum | |
Dative | genitūrō | genitūrae | genitūrō | genitūrīs | genitūrīs | genitūrīs | |
Accusative | genitūrum | genitūram | genitūrum | genitūrōs | genitūrās | genitūra | |
Ablative | genitūrō | genitūrā | genitūrō | genitūrīs | genitūrīs | genitūrīs | |
Vocative | genitūre | genitūra | genitūrum | genitūrī | genitūrae | genitūra |
References
- geniturus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers