gengr
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *gangiz. Ultimately from Proto-Indo-European *ǵʰengʰ-.
Adjective
gengr
- able to walk
- fit to walk on
Declension
Strong declension of gengr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | gengr | geng | gengt |
accusative | gengan | genga | gengt |
dative | gengum | gengri | gengu |
genitive | gengs | gengrar | gengs |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | gengir | gengar | geng |
accusative | genga | gengar | geng |
dative | gengum | gengum | gengum |
genitive | gengra | gengra | gengra |
Weak declension of gengr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | gengi | genga | genga |
accusative | genga | gengu | genga |
dative | genga | gengu | genga |
genitive | genga | gengu | genga |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | gengu | gengu | gengu |
accusative | gengu | gengu | gengu |
dative | gengum | gengum | gengum |
genitive | gengu | gengu | gengu |
Declension of comparative of gengr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | gengari | gengara | gengara |
accusative | gengara | gengari | gengara |
dative | gengara | gengari | gengara |
genitive | gengara | gengari | gengara |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | gengari | gengari | gengari |
accusative | gengari | gengari | gengari |
dative | gengurum | gengurum | gengurum |
genitive | gengari | gengari | gengari |
Strong declension of superlative of gengr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | gengastr | gengust | gengast |
accusative | gengastan | gengasta | gengast |
dative | gengustum | gengastri | gengustu |
genitive | gengasts | gengastrar | gengasts |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | gengastir | gengastar | gengust |
accusative | gengasta | gengastar | gengust |
dative | gengustum | gengustum | gengustum |
genitive | gengastra | gengastra | gengastra |
Weak declension of superlative of gengr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | gengasti | gengasta | gengasta |
accusative | gengasta | gengustu | gengasta |
dative | gengasta | gengustu | gengasta |
genitive | gengasta | gengustu | gengasta |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | gengustu | gengustu | gengustu |
accusative | gengustu | gengustu | gengustu |
dative | gengustum | gengustum | gengustum |
genitive | gengustu | gengustu | gengustu |
Descendants
- Icelandic: gengur
- Norwegian Nynorsk: gjengs
- Norwegian Bokmål: gjengs
References
- gengr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Verb
gengr
- second/third-person present indicative active of ganga