gelin

gelin

See also: Gelin

Catalan

Verb

gelin

1. third-person plural present subjunctive form of gelar
2. third-person plural imperative form of gelar

---

Gagauz

Noun

gelin (definite accusative gelini, plural gelinner)

1. bride

---

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish كلین‎ (gelin, “bride, daughter in law”)[1], from Proto-Turkic *kẹlin (“bride, daughter-in-law”), from Proto-Turkic *kẹl- (“to come”)[2] with the suffix Proto-Turkic *-in (“derives nouns from intransitive verbs”)[3]. Cognate with Old Turkic 𐰚𐰠𐰤‎ (kl²n²), Azerbaijani gəlin, Turkmen gelin, Kazakh келін (kelın), Kyrgyz келин (kelin), Uzbek келин (kelin).

Pronunciation 1

• IPA^(key): [ɟeˈlin]
• Hyphenation: ge‧lin

Noun

gelin (definite accusative gelini, plural gelinler)

1. A woman dressed up and prepared for her own wedding or who has just married; a bride.
2. A woman who has joined a family through marriage; a daughter-in-law, sister-in-law or niece-in-law etc. depending on the speaker's perspective.

Declension

Inflection
Nominative	gelin
Definite accusative	gelini
	Singular	Plural
Nominative	gelin	gelinler
Definite accusative	gelini	gelinleri
Dative	geline	gelinlere
Locative	gelinde	gelinlerde
Ablative	gelinden	gelinlerden
Genitive	gelinin	gelinlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular gelinim gelinlerim 2nd singular gelinin gelinlerin 3rd singular gelini gelinleri 1st plural gelinimiz gelinlerimiz 2nd plural gelininiz gelinleriniz 3rd plural gelinleri gelinleri Definite accusative Singular Plural 1st singular gelinimi gelinlerimi 2nd singular gelinini gelinlerini 3rd singular gelinini gelinlerini 1st plural gelinimizi gelinlerimizi 2nd plural gelininizi gelinlerinizi 3rd plural gelinlerini gelinlerini Dative Singular Plural 1st singular gelinime gelinlerime 2nd singular gelinine gelinlerine 3rd singular gelinine gelinlerine 1st plural gelinimize gelinlerimize 2nd plural gelininize gelinlerinize 3rd plural gelinlerine gelinlerine Locative Singular Plural 1st singular gelinimde gelinlerimde 2nd singular gelininde gelinlerinde 3rd singular gelininde gelinlerinde 1st plural gelinimizde gelinlerimizde 2nd plural gelininizde gelinlerinizde 3rd plural gelinlerinde gelinlerinde Ablative Singular Plural 1st singular gelinimden gelinlerimden 2nd singular gelininden gelinlerinden 3rd singular gelininden gelinlerinden 1st plural gelinimizden gelinlerimizden 2nd plural gelininizden gelinlerinizden 3rd plural gelinlerinden gelinlerinden Genitive Singular Plural 1st singular gelinimin gelinlerimin 2nd singular gelininin gelinlerinin 3rd singular gelininin gelinlerinin 1st plural gelinimizin gelinlerimizin 2nd plural gelininizin gelinlerinizin 3rd plural gelinlerinin gelinlerinin

Derived terms

• gelin abla
• gelin alayı
• gelin almak
• gelin altın taht getirmiş, çıkmış kendisi oturmuş
• gelin çiçeği
• gelin eşikte, oğlan beşikte
• gelin etmek
• gelinfeneri
• gelin gelmek
• gelin gibi süzülmek
• gelin girmedik ev olur, ölüm girmedik ev olmaz
• gelin gitmek
• gelin hamamı
• gelin havası
• gelini ata bindirmişler "ya nasip" demiş
• gelinkuşağı
• gelin kuşu
• gelinlik
• gelin otu
• gelin teli
• gelin yazmak

 

Pronunciation 2

• IPA^(key): [ˈɟe.lin]

Verb

gelin

1. second-person plural imperative of gelmek

References

1. Redhouse, James W. (1890), “كلین”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1568
2. Nişanyan, Sevan (2002–), “gelin”, in Nişanyan Sözlük
3. Nişanyan, Sevan (2002–), "+In" - in Nişanyan Sözlük

Further reading

• gelin in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu