gehabban
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *gahabjaną, equivalent to ġe- + habban. Akin to Old Saxon gihebbian, Gothic 𐌲𐌰𐌷𐌰𐌱𐌰𐌽 (gahaban), Old High German gihabēn.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈhɑb.bɑn/
Verb
ġehabban
- To hold onto, keep from.
- To maintain, retain.
- To detain, restrain.
Conjugation
Conjugation of ġehabban (weak class 3)
infinitive | ġehabban | tō [[ġehabbenne, ġehæbbenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | ġehæbbe | ġehæfde |
2nd-person singular | ġehæfst | ġehæfdest |
3rd-person singular | ġehæfþ | ġehæfde |
plural | ġehabbaþ, ġehæbbaþ | ġehæfdon |
subjunctive | present | past |
singular | ġehæbbe | ġehæfde |
plural | ġehæbben | ġehæfden |
imperative | ||
singular | ġehæfe, ġehafa | |
plural | ġehabbaþ | |
participle | present | past |
ġehæbbende | ġehæfd |