geendian
Old English
Etymology
From ġe- + endian.
Pronunciation
- IPA(key): /je.ˈen.di.ɑn/
Verb
ġeendian
- (transitive and intransitive) to end, finish
Conjugation
Conjugation of ġeendian (weak class 2)
infinitive | ġeendian | tō ġeendienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | ġeendie ġeendiġe | ġeendode |
2nd-person singular | ġeendast | ġeendodest |
3rd-person singular | ġeendaþ | ġeendode |
plural | ġeendiaþ ġeendiġaþ | ġeendodon |
subjunctive | present | past |
singular | ġeendie ġeendiġe | ġeendode |
plural | ġeendien ġeendiġen | ġeendoden |
imperative | ||
singular | ġeenda | |
plural | ġeendiaþ ġeendiġaþ | |
participle | present | past |
ġeendiende ġeendiġende | (ġe)ġeendod |
Derived terms
- ġeendung