geefenlæcan
Old English
Etymology
From ġe- + efenlǣċan, from efen + -lǣċan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈefenlæːt͡ʃɑn/, [jeˈevenlæːt͡ʃɑn]
Verb
ġeefenlǣċan
- to imitate, copy
- to match
- to compare
Conjugation
Conjugation of ġeefenlǣċan (weak class 1)
infinitive | ġeefenlǣċan | tō ġeefenlǣċenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | ġeefenlǣċe | ġeefenlǣcde |
2nd-person singular | ġeefenlǣcst | ġeefenlǣcdest |
3rd-person singular | ġeefenlǣcþ | ġeefenlǣcde |
plural | ġeefenlǣċaþ | ġeefenlǣcdon |
subjunctive | present | past |
singular | ġeefenlǣċe | ġeefenlǣcde |
plural | ġeefenlǣċen | ġeefenlǣcden |
imperative | ||
singular | ġeefenlǣċ | |
plural | ġeefenlǣċaþ | |
participle | present | past |
ġeefenlǣċende | ġeefenlǣċed |
Derived terms
- ġeefenlǣċung