gaworzyć

Polish

Inherited from Old Polish goworzyć, from Proto-Slavic *govoriti.

gaworzyć impf

(intransitive) to babble (utter indistinctly, usually of babies, sometimes of an adult)
Synonyms: see Thesaurus:bredzić

Conjugation of gaworzyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		gaworzyć
present tense	1^st	gaworzę			gaworzymy
	2^nd	gaworzysz			gaworzycie
	3^rd	gaworzy			gaworzą
	impersonal	gaworzy się
past tense	1^st	gaworzyłem	gaworzyłam		gaworzyliśmy	gaworzyłyśmy
	2^nd	gaworzyłeś	gaworzyłaś		gaworzyliście	gaworzyłyście
	3^rd	gaworzył	gaworzyła	gaworzyło	gaworzyli	gaworzyły
	impersonal	gaworzono
future tense	1^st	będę gaworzył, będę gaworzyć	będę gaworzyła, będę gaworzyć		będziemy gaworzyli, będziemy gaworzyć	będziemy gaworzyły, będziemy gaworzyć
	2^nd	będziesz gaworzył, będziesz gaworzyć	będziesz gaworzyła, będziesz gaworzyć		będziecie gaworzyli, będziecie gaworzyć	będziecie gaworzyły, będziecie gaworzyć
	3^rd	będzie gaworzył, będzie gaworzyć	będzie gaworzyła, będzie gaworzyć	będzie gaworzyło, będzie gaworzyć	będą gaworzyli, będą gaworzyć	będą gaworzyły, będą gaworzyć
	impersonal	będzie gaworzyć się
conditional	1^st	gaworzyłbym	gaworzyłabym		gaworzylibyśmy	gaworzyłybyśmy
	2^nd	gaworzyłbyś	gaworzyłabyś		gaworzylibyście	gaworzyłybyście
	3^rd	gaworzyłby	gaworzyłaby	gaworzyłoby	gaworzyliby	gaworzyłyby
	impersonal	gaworzono by
imperative	1^st	niech gaworzę			gaworzmy
	2^nd	gaworz			gaworzcie
	3^rd	niech gaworzy			niech gaworzą
active adjectival participle		gaworzący	gaworząca	gaworzące	gaworzący	gaworzące
contemporary adverbial participle		gaworząc
verbal noun		gaworzenie