gardło
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *gъrdlo, from Proto-Balto-Slavic *gurˀdla-, from Proto-Indo-European *gʷr̥h₃-dʰlom, from *gʷerh₃-. Baltic cognates are Lithuanian gurklỹs (“crop”), gùrklis (“crop”) and Old Prussian gurcle.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡard.wɔ/
Audio (file) - Rhymes: -ardwɔ
- Syllabification: gard‧ło
Noun
gardło n (diminutive gardełko or gardziołko)
- throat
Declension
Declension of gardło
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gardło | gardła |
| genitive | gardła | gardeł |
| dative | gardłu | gardłom |
| accusative | gardło | gardła |
| instrumental | gardłem | gardłami |
| locative | gardle | gardłach |
| vocative | gardło | gardła |
Derived terms
adjective
- gardłowy
noun
- gardziel
verb
- gardłować
Related terms
noun
- źródło
verb
- żreć
Further reading
- gardło in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- gardło in Polish dictionaries at PWN