fæla
Icelandic
Etymology
From Old Norse fæla (“to frighten away”), from Proto-Germanic *fēlijaną (“to frighten, terrify”), from *fēlaz (“frightening, terrifying”). Related to Norwegian fæl (“appalling”), Middle High German vālant (“fiend, demon”), Old Norse fála (“witch, hag”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfaiːla/
- Rhymes: -aiːla
Verb
fæla (weak verb, third-person singular past indicative fældi, supine fælt)
- (transitive, with accusative) to frighten
Conjugation
fæla — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að fæla | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | fælt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | fælandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég fæli | við fælum | present (nútíð) | ég fæli | við fælum |
| þú fælir | þið fælið | þú fælir | þið fælið | ||
| hann, hún, það fælir | þeir, þær, þau fæla | hann, hún, það fæli | þeir, þær, þau fæli | ||
| past (þátíð) | ég fældi | við fældum | past (þátíð) | ég fældi | við fældum |
| þú fældir | þið fælduð | þú fældir | þið fælduð | ||
| hann, hún, það fældi | þeir, þær, þau fældu | hann, hún, það fældi | þeir, þær, þau fældu | ||
| imperative (boðháttur) | fæl (þú) | fælið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fældu | fæliði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
fælast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að fælast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | fælst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | fælandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég fælist | við fælumst | present (nútíð) | ég fælist | við fælumst |
| þú fælist | þið fælist | þú fælist | þið fælist | ||
| hann, hún, það fælist | þeir, þær, þau fælast | hann, hún, það fælist | þeir, þær, þau fælist | ||
| past (þátíð) | ég fældist | við fældumst | past (þátíð) | ég fældist | við fældumst |
| þú fældist | þið fældust | þú fældist | þið fældust | ||
| hann, hún, það fældist | þeir, þær, þau fældust | hann, hún, það fældist | þeir, þær, þau fældust | ||
| imperative (boðháttur) | fælst (þú) | fælist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fælstu | fælisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
fældur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | fældur | fæld | fælt | fældir | fældar | fæld | |
| accusative (þolfall) | fældan | fælda | fælt | fælda | fældar | fæld | |
| dative (þágufall) | fældum | fældri | fældu | fældum | fældum | fældum | |
| genitive (eignarfall) | fælds | fældrar | fælds | fældra | fældra | fældra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | fældi | fælda | fælda | fældu | fældu | fældu | |
| accusative (þolfall) | fælda | fældu | fælda | fældu | fældu | fældu | |
| dative (þágufall) | fælda | fældu | fælda | fældu | fældu | fældu | |
| genitive (eignarfall) | fælda | fældu | fælda | fældu | fældu | fældu | |
Synonyms
- (to frighten): hræða, styggja
Derived terms
- fæla frá ("to deter from")
Related terms
- fælinn
- fælni
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfæːla/
Adjective
fǣla
- inflection of fǣle:
- nominative/accusative feminine plural strong
- nominative masculine singular weak