furcatus
Latin
Etymology
From furca + -ātus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /furˈkaː.tus/, [fʊrˈkäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /furˈka.tus/, [furˈkäːt̪us]
Adjective
furcātus (feminine furcāta, neuter furcātum); first/second-declension adjective (Medieval Latin)
- (Medieval Latin) forked
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | furcātus | furcāta | furcātum | furcātī | furcātae | furcāta | |
Genitive | furcātī | furcātae | furcātī | furcātōrum | furcātārum | furcātōrum | |
Dative | furcātō | furcātō | furcātīs | ||||
Accusative | furcātum | furcātam | furcātum | furcātōs | furcātās | furcāta | |
Ablative | furcātō | furcātā | furcātō | furcātīs | |||
Vocative | furcāte | furcāta | furcātum | furcātī | furcātae | furcāta |
Related terms
- furca
References
- furcatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)