functus
Latin
Etymology
Perfect active participle of fungor.
Participle
fūnctus (feminine fūncta, neuter fūnctum); first/second-declension participle
- performed, executed
- suffered, endured
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | fūnctus | fūncta | fūnctum | fūnctī | fūnctae | fūncta | |
Genitive | fūnctī | fūnctae | fūnctī | fūnctōrum | fūnctārum | fūnctōrum | |
Dative | fūnctō | fūnctō | fūnctīs | ||||
Accusative | fūnctum | fūnctam | fūnctum | fūnctōs | fūnctās | fūncta | |
Ablative | fūnctō | fūnctā | fūnctō | fūnctīs | |||
Vocative | fūncte | fūncta | fūnctum | fūnctī | fūnctae | fūncta |
Derived terms
- fūnctiō
Descendants
- Italian: funto
- Spanish: funto, functo
References
- “functus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “functus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- functus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to retire from service: militia functum, perfunctum esse
- to retire from service: militia functum, perfunctum esse