fulian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *fūlōną
Verb
fūlian
- to foul
Conjugation
Conjugation of fūlian (weak class 2)
infinitive | fūlian | tō fūlienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | fūlie fūliġe | fūlode |
2nd-person singular | fūlast | fūlodest |
3rd-person singular | fūlaþ | fūlode |
plural | fūliaþ fūliġaþ | fūlodon |
subjunctive | present | past |
singular | fūlie fūliġe | fūlode |
plural | fūlien fūliġen | fūloden |
imperative | ||
singular | fūla | |
plural | fūliaþ fūliġaþ | |
participle | present | past |
fūliende fūliġende | (ġe)fūlod |
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *fūlōną.
Verb
fūlian
- to foul
- to putrefy
Conjugation
Conjugation of fūlian (weak class 1)
infinitive | fūlian | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | fūliu | fūlda |
2nd person singular | fūlis | fūldes |
3rd person singular | fūlid | fūlda |
plural | fūliad | fūldun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | fūlie | fūldi |
2nd person singular | fūlies | fūldis |
3rd person singular | fūlie | fūldi |
plural | fūlien | fūldin |
imperative | present | |
singular | fūli | |
plural | fūliad | |
participle | present | past |
fūliandi | gifūlid, fūlid |