forlædan
Old English
Etymology
From for- + lǣdan. Cognate with Old Saxon farlēdian, German verleiten, Dutch verleiden.
Verb
forlǣdan
- To seduce, mislead; lead away, lead off
- To lead to harm, bring to wound or destroy.
Conjugation
Conjugation of forlǣdan (weak class 1)
infinitive | forlǣdan | tō forlǣdenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | forlǣde | forlǣdde |
2nd-person singular | forlǣdest | forlǣddest |
3rd-person singular | forlǣdeþ | forlǣdde |
plural | forlǣdaþ | forlǣddon |
subjunctive | present | past |
singular | forlǣde | forlǣdde |
plural | forlǣden | forlǣdden |
imperative | ||
singular | forlǣd | |
plural | forlǣdaþ | |
participle | present | past |
forlǣdende | forlǣded |
Descendants
- Middle English: forleden
- English: forlead