fluito
See also: fluitò
Italian
Verb
fluito m (feminine singular fluita, masculine plural fluiti, feminine plural fluite)
- past participle of fluire
Latin
Etymology
From fluō + -itō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈflu.i.toː/, [ˈfɫʊ.ɪ.toː]
Verb
fluitō (present infinitive fluitāre, perfect active fluitāvī, supine fluitātum); first conjugation
- I float
- I flow
- I wave, undulate
- I waver
Conjugation
Conjugation of fluitō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | fluitō | fluitās | fluitat | fluitāmus | fluitātis | fluitant |
imperfect | fluitābam | fluitābās | fluitābat | fluitābāmus | fluitābātis | fluitābant | |
future | fluitābō | fluitābis | fluitābit | fluitābimus | fluitābitis | fluitābunt | |
perfect | fluitāvī | fluitāvistī | fluitāvit | fluitāvimus | fluitāvistis | fluitāvērunt, fluitāvēre | |
pluperfect | fluitāveram | fluitāverās | fluitāverat | fluitāverāmus | fluitāverātis | fluitāverant | |
future perfect | fluitāverō | fluitāveris | fluitāverit | fluitāverimus | fluitāveritis | fluitāverint | |
passive | present | fluitor | fluitāris, fluitāre | fluitātur | fluitāmur | fluitāminī | fluitantur |
imperfect | fluitābar | fluitābāris, fluitābāre | fluitābātur | fluitābāmur | fluitābāminī | fluitābantur | |
future | fluitābor | fluitāberis, fluitābere | fluitābitur | fluitābimur | fluitābiminī | fluitābuntur | |
perfect | fluitātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | fluitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | fluitātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | fluitem | fluitēs | fluitet | fluitēmus | fluitētis | fluitent |
imperfect | fluitārem | fluitārēs | fluitāret | fluitārēmus | fluitārētis | fluitārent | |
perfect | fluitāverim | fluitāverīs | fluitāverit | fluitāverīmus | fluitāverītis | fluitāverint | |
pluperfect | fluitāvissem | fluitāvissēs | fluitāvisset | fluitāvissēmus | fluitāvissētis | fluitāvissent | |
passive | present | fluiter | fluitēris, fluitēre | fluitētur | fluitēmur | fluitēminī | fluitentur |
imperfect | fluitārer | fluitārēris, fluitārēre | fluitārētur | fluitārēmur | fluitārēminī | fluitārentur | |
perfect | fluitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | fluitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | fluitā | — | — | fluitāte | — |
future | — | fluitātō | fluitātō | — | fluitātōte | fluitantō | |
passive | present | — | fluitāre | — | — | fluitāminī | — |
future | — | fluitātor | fluitātor | — | — | fluitantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | fluitāre | fluitāvisse | fluitātūrum esse | fluitārī | fluitātum esse | fluitātum īrī | |
participles | fluitāns | — | fluitātūrus | — | fluitātus | fluitandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
fluitandī | fluitandō | fluitandum | fluitandō | fluitātum | fluitātū |
Verb
fluitō
- second-person singular future active imperative of fluō
- third-person singular future active imperative of fluō
Descendants
- Italian: fluitare
References
- fluito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fluito in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fluito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette