flagitium
Latin
Etymology
From flāgitō (“demand, press”) + -ium.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /flaːˈɡi.ti.um/, [fɫ̪äːˈɡɪt̪iʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /flaˈd͡ʒit.t͡si.um/, [fläˈd͡ʒit̪ː͡s̪ium]
Noun
flāgitium n (genitive flāgitiī or flāgitī); second declension
- A disgraceful action, shameful crime, scandal.
- Synonyms: maleficium, crīmen, culpa, vitium, facinus, scelus
- circa 100-110, Tacitus, Histories: Book 4:
- Obsessos hinc fides, inde egestas inter decus ac flagitium distrahebant.
- The ties of loyalty on the one hand, and the necessities of famine on the other, kept the besieged wavering between the alternatives of glory and infamy.
- Shame, disgrace, outrage.
Declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | flāgitium | flāgitia |
Genitive | flāgitiī flāgitī1 | flāgitiōrum |
Dative | flāgitiō | flāgitiīs |
Accusative | flāgitium | flāgitia |
Ablative | flāgitiō | flāgitiīs |
Vocative | flāgitium | flāgitia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- flāgitiōsus
Descendants
- Portuguese: flagício
References
- “flagitium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “flagitium”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- flagitium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis, vitiis dedita
- a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis inquinata
- a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis, vitiis dedita