fjarlægja
Icelandic
Etymology
From fjar- + lægja.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfjar.laiːja/
Verb
fjarlægja (weak verb, third-person singular past indicative fjarlægði, supine fjarlægt)
- (transitive, with accusative) to remove, to take off, to strip
Conjugation
fjarlægja — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að fjarlægja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | fjarlægt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | fjarlægjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég fjarlægi | við fjarlægjum | present (nútíð) | ég fjarlægi | við fjarlægjum |
þú fjarlægir | þið fjarlægið | þú fjarlægir | þið fjarlægið | ||
hann, hún, það fjarlægir | þeir, þær, þau fjarlægja | hann, hún, það fjarlægi | þeir, þær, þau fjarlægi | ||
past (þátíð) | ég fjarlægði | við fjarlægðum | past (þátíð) | ég fjarlægði | við fjarlægðum |
þú fjarlægðir | þið fjarlægðuð | þú fjarlægðir | þið fjarlægðuð | ||
hann, hún, það fjarlægði | þeir, þær, þau fjarlægðu | hann, hún, það fjarlægði | þeir, þær, þau fjarlægðu | ||
imperative (boðháttur) | fjarlæg (þú) | fjarlægið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
fjarlægðu | fjarlægiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
fjarlægjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) | að fjarlægjast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | fjarlægst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | fjarlægjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég fjarlægist | við fjarlægjumst | present (nútíð) | ég fjarlægist | við fjarlægjumst |
þú fjarlægist | þið fjarlægist | þú fjarlægist | þið fjarlægist | ||
hann, hún, það fjarlægist | þeir, þær, þau fjarlægjast | hann, hún, það fjarlægist | þeir, þær, þau fjarlægist | ||
past (þátíð) | ég fjarlægðist | við fjarlægðumst | past (þátíð) | ég fjarlægðist | við fjarlægðumst |
þú fjarlægðist | þið fjarlægðust | þú fjarlægðist | þið fjarlægðust | ||
hann, hún, það fjarlægðist | þeir, þær, þau fjarlægðust | hann, hún, það fjarlægðist | þeir, þær, þau fjarlægðust | ||
imperative (boðháttur) | fjarlægst (þú) | fjarlægist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
fjarlægstu | fjarlægisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
fjarlægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | fjarlægður | fjarlægð | fjarlægt | fjarlægðir | fjarlægðar | fjarlægð | |
accusative (þolfall) | fjarlægðan | fjarlægða | fjarlægt | fjarlægða | fjarlægðar | fjarlægð | |
dative (þágufall) | fjarlægðum | fjarlægðri | fjarlægðu | fjarlægðum | fjarlægðum | fjarlægðum | |
genitive (eignarfall) | fjarlægðs | fjarlægðrar | fjarlægðs | fjarlægðra | fjarlægðra | fjarlægðra | |
weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | fjarlægði | fjarlægða | fjarlægða | fjarlægðu | fjarlægðu | fjarlægðu | |
accusative (þolfall) | fjarlægða | fjarlægðu | fjarlægða | fjarlægðu | fjarlægðu | fjarlægðu | |
dative (þágufall) | fjarlægða | fjarlægðu | fjarlægða | fjarlægðu | fjarlægðu | fjarlægðu | |
genitive (eignarfall) | fjarlægða | fjarlægðu | fjarlægða | fjarlægðu | fjarlægðu | fjarlægðu |
Related terms
- fjarlægð (“distance”)