fidicina
Italian
Etymology
Borrowed from Latin fidicina, feminine of fidicen.
Pronunciation
- IPA(key): /fiˈdi.t͡ʃi.na/, [fiˈd̪iːt͡ʃin̺ä]
- Stress: fidìcina
- Hyphenation: fi‧di‧ci‧na
Noun
fidicina f (plural fidicine)
- (historical, Ancient Rome) feminine of fidicine: (female) lyrist, citharist
- Synonyms: citarista, lirista
Latin
Noun
fidicina f (genitive fidicinae); first declension
- lute player (female)
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fidicina | fidicinae |
Genitive | fidicinae | fidicinārum |
Dative | fidicinae | fidicinīs |
Accusative | fidicinam | fidicinās |
Ablative | fidicinā | fidicinīs |
Vocative | fidicina | fidicinae |
References
- fidicina in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fidicina in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fidicina in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette