feykja
Icelandic
Etymology
From Old Norse feykja; causative of fjúka.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfeiːca/
- Rhymes: -eiːca
Verb
feykja (weak verb, third-person singular past indicative feykti, supine feykt)
- (transitive) to blow, drive (away)
Conjugation
feykja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að feykja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | feykt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | feykjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég feyki | við feykjum | present (nútíð) | ég feyki | við feykjum |
| þú feykir | þið feykið | þú feykir | þið feykið | ||
| hann, hún, það feykir | þeir, þær, þau feykja | hann, hún, það feyki | þeir, þær, þau feyki | ||
| past (þátíð) | ég feykti | við feyktum | past (þátíð) | ég feykti | við feyktum |
| þú feyktir | þið feyktuð | þú feyktir | þið feyktuð | ||
| hann, hún, það feykti | þeir, þær, þau feyktu | hann, hún, það feykti | þeir, þær, þau feyktu | ||
| imperative (boðháttur) | feyk (þú) | feykið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| feyktu | feykiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
feykjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að feykjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | feykst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | feykjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég feykist | við feykjumst | present (nútíð) | ég feykist | við feykjumst |
| þú feykist | þið feykist | þú feykist | þið feykist | ||
| hann, hún, það feykist | þeir, þær, þau feykjast | hann, hún, það feykist | þeir, þær, þau feykist | ||
| past (þátíð) | ég feyktist | við feyktumst | past (þátíð) | ég feyktist | við feyktumst |
| þú feyktist | þið feyktust | þú feyktist | þið feyktust | ||
| hann, hún, það feyktist | þeir, þær, þau feyktust | hann, hún, það feyktist | þeir, þær, þau feyktust | ||
| imperative (boðháttur) | feykst (þú) | feykist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| feykstu | feykisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
feyktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | feyktur | feykt | feykt | feyktir | feyktar | feykt | |
| accusative (þolfall) | feyktan | feykta | feykt | feykta | feyktar | feykt | |
| dative (þágufall) | feyktum | feyktri | feyktu | feyktum | feyktum | feyktum | |
| genitive (eignarfall) | feykts | feyktrar | feykts | feyktra | feyktra | feyktra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | feykti | feykta | feykta | feyktu | feyktu | feyktu | |
| accusative (þolfall) | feykta | feyktu | feykta | feyktu | feyktu | feyktu | |
| dative (þágufall) | feykta | feyktu | feykta | feyktu | feyktu | feyktu | |
| genitive (eignarfall) | feykta | feyktu | feykta | feyktu | feyktu | feyktu | |
Old Norse
Etymology
Causative of fjúka (“be blown about by the wind”).
Verb
feykja
- to blow, drive (away)
Descendants
- Faroese: foykja
- Icelandic: feykja
- Norwegian: føykje, føyke
- Swedish: fyka
References
- feykja in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press