feil

feil

See also: Feil, fẹil, and féil

Azerbaijani

Alternative forms

• fe'l (superseded)

Etymology

From Arabic فِعْل‎ (fiʿl).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Noun

feil (definite accusative feili, plural feillər)

1. (grammar) verb

   təsirli və təsirsiz feillər ― transitive and intransitive verbs

   feilin şəxsə görə dəyişməsi ― verb conjugation for person

   feilin məsdəri ― the infinitive form of the verb

   feil forması ― grammatical mood

   təfəkkür feilləri ― verbs of cognition

   hərəkət feilləri ― verbs of motion

   nitq feilləri ― verbs of speech

Declension

Declension of feil
	singular	plural
nominative	feil	feillər
definite accusative	feili	feilləri
dative	feilə	feillərə
locative	feildə	feillərdə
ablative	feildən	feillərdən
definite genitive	feilin	feillərin

Possessive forms of feil
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	feilim	feillərim
sənin (“your”)	feilin	feillərin
onun (“his/her/its”)	feili	feilləri
bizim (“our”)	feilimiz	feillərimiz
sizin (“your”)	feiliniz	feilləriniz
onların (“their”)	feili or feilləri	feilləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	feilimi	feillərimi
sənin (“your”)	feilini	feillərini
onun (“his/her/its”)	feilini	feillərini
bizim (“our”)	feilimizi	feillərimizi
sizin (“your”)	feilinizi	feillərinizi
onların (“their”)	feilini or feillərini	feillərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	feilimə	feillərimə
sənin (“your”)	feilinə	feillərinə
onun (“his/her/its”)	feilinə	feillərinə
bizim (“our”)	feilimizə	feillərimizə
sizin (“your”)	feilinizə	feillərinizə
onların (“their”)	feilinə or feillərinə	feillərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	feilimdə	feillərimdə
sənin (“your”)	feilində	feillərində
onun (“his/her/its”)	feilində	feillərində
bizim (“our”)	feilimizdə	feillərimizdə
sizin (“your”)	feilinizdə	feillərinizdə
onların (“their”)	feilində or feillərində	feillərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	feilimdən	feillərimdən
sənin (“your”)	feilindən	feillərindən
onun (“his/her/its”)	feilindən	feillərindən
bizim (“our”)	feilimizdən	feillərimizdən
sizin (“your”)	feilinizdən	feillərinizdən
onların (“their”)	feilindən or feillərindən	feillərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	feilimin	feillərimin
sənin (“your”)	feilinin	feillərinin
onun (“his/her/its”)	feilinin	feillərinin
bizim (“our”)	feilimizin	feillərimizin
sizin (“your”)	feilinizin	feillərinizin
onların (“their”)	feilinin or feillərinin	feillərinin

---

Dutch

Alternative forms

• feyl (obsolete)

Etymology

Borrowed from Middle French faille, from Old French faille, from Vulgar Latin *fallita, from Latin fallo (“I disappoint”).

Pronunciation

• IPA^(key): /fɛi̯l/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: feil
• Rhymes: -ɛi̯l

Noun

feil f (plural feilen, diminutive feiltje n)

1. (archaic) error

   Synonyms: fout, gebrek

2. (obsolete) shortage, lack

   Synonyms: gebrek, tekort

Derived terms

• drukfeil
• feilbaar
• feilloos
• schrijffeil
• spelfeil
• taalfeil
• zetfeil

---

German

Etymology

From Middle High German veil, veile, from a conflation of Old High German feili ("good, trusty"; from Proto-West Germanic *failī) and fali ("venal, for-sale"; from Proto-Germanic *faliz/*falaz).

Cognate with Dutch veil and Old Norse falr (> Norwegian Nynorsk fal, Swedish fal). Another cognate is Ancient Greek πωλέω (pōléō, “sell”).

Pronunciation

• IPA^(key): [faɪ̯l]

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɪ̯l

Adjective

feil (strong nominative masculine singular feiler, not comparable)

1. vendible, for sale (often used in constructions such as feil halten, feil stehen)

Declension

Positive forms of feil (uncomparable)

number & gender		singular			plural
		masculine	feminine	neuter	all genders
predicative		er ist feil	sie ist feil	es ist feil	sie sind feil
strong declension (without article)	nominative	feiler	feile	feiles	feile
	genitive	feilen	feiler	feilen	feiler
	dative	feilem	feiler	feilem	feilen
	accusative	feilen	feile	feiles	feile
weak declension (with definite article)	nominative	der feile	die feile	das feile	die feilen
	genitive	des feilen	der feilen	des feilen	der feilen
	dative	dem feilen	der feilen	dem feilen	den feilen
	accusative	den feilen	die feile	das feile	die feilen
mixed declension (with indefinite article)	nominative	ein feiler	eine feile	ein feiles	(keine) feilen
	genitive	eines feilen	einer feilen	eines feilen	(keiner) feilen
	dative	einem feilen	einer feilen	einem feilen	(keinen) feilen
	accusative	einen feilen	eine feile	ein feiles	(keine) feilen

Derived terms

• feilbieten

Further reading

• “feil” in Duden online
• “feil” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache

---

Irish

Verb

feil (present analytic feileann, future analytic feilfidh, verbal noun feiliúint, past participle feilte)

1. suit, fit
2. oblige

Usage notes

Objects are expressed by means of the preposition do:

• Feileann an t-ainm go han-mhaith dó. ― The name suits him very well.

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	feilim	feileann tú; feilir†	feileann sé, sí	feilimid	feileann sibh	feileann siad; feilid†	a fheileann; a fheileas / a bhfeileann*; a bhfeileas*	feiltear
	past	d'fheil mé; d'fheileas / fheil mé‡; fheileas‡	d'fheil tú; d'fheilis / fheil tú; fheilis‡	d'fheil sé, sí / fheil sé, sí‡	d'fheileamar; d'fheil muid / fheileamar; fheil muid‡	d'fheil sibh; d'fheileabhair / fheil sibh; fheileabhair‡	d'fheil siad; d'fheileadar / fheil siad; fheileadar‡	a d'fheil / ar fheil*	feileadh
	past habitual	d'fheilinn / fheilinn‡; bhfeilinn‡‡	d'fheilteá / fheilteá‡; bhfeilteᇇ	d'fheileadh sé, sí / fheileadh sé, sí‡; bhfeileadh sé, s퇇	d'fheilimis; d'fheileadh muid / fheilimis; fheileadh muid‡; bhfeilimis‡‡; bhfeileadh muid‡‡	d'fheileadh sibh / fheileadh sibh‡; bhfeileadh sibh‡‡	d'fheilidís; d'fheileadh siad / fheilidís; fheileadh siad‡; bhfeilidís‡‡; bhfeileadh siad‡‡	a d'fheileadh / a bhfeileadh*	d'fheiltí / fheiltí‡; bhfeilt퇇
	future	feilfidh mé; feilfead	feilfidh tú; feilfir†	feilfidh sé, sí	feilfimid; feilfidh muid	feilfidh sibh	feilfidh siad; feilfid†	a fheilfidh; a fheilfeas / a bhfeilfidh*; a bhfeilfeas*	feilfear
conditional		d'fheilfinn / fheilfinn‡; bhfeilfinn‡‡	d'fheilfeá / fheilfeá‡; bhfeilfeᇇ	d'fheilfeadh sé, sí / fheilfeadh sé, sí‡; bhfeilfeadh sé, s퇇	d'fheilfimis; d'fheilfeadh muid / fheilfimis‡; fheilfeadh muid‡; bhfeilfimis‡‡; bhfeilfeadh muid‡‡	d'fheilfeadh sibh / fheilfeadh sibh‡; bhfeilfeadh sibh‡‡	d'fheilfidís; d'fheilfeadh siad / fheilfidís‡; fheilfeadh siad‡; bhfeilfidís‡‡; bhfeilfeadh siad‡‡	a d'fheilfeadh / a bhfeilfeadh*	d'fheilfí / fheilfí‡; bhfeilf퇇
subjunctive	present	go bhfeile mé; go bhfeilead†	go bhfeile tú; go bhfeilir†	go bhfeile sé, sí	go bhfeilimid; go bhfeile muid	go bhfeile sibh	go bhfeile siad; go bhfeilid†	—	go bhfeiltear
	past	dá bhfeilinn	dá bhfeilteá	dá bhfeileadh sé, sí	dá bhfeilimis; dá bhfeileadh muid	dá bhfeileadh sibh	dá bhfeilidís; dá bhfeileadh siad	—	dá bhfeiltí
imperative		feilim	feil	feileadh sé, sí	feilimis	feiligí; feilidh†	feilidís	—	feiltear
verbal noun		feileadh
past participle		feilte

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

---

Norwegian Bokmål

Etymology

Borrowed from Middle Low German feil, fēl, which is borrowed from Old French faille, which is derived from Latin fallō. Cognate with Danish fejl, Swedish fel, German Fehler and English fail.[1]. Adverb and adjective derived from the noun.

Pronunciation

• IPA^(key): /fæɪl/

Adjective

feil (indeclinable)

1. wrong

Adverb

feil

1. wrong

Noun

feil m (definite singular feilen, indefinite plural feil, definite plural feila or feilene)

1. error, mistake

Derived terms

• dobbeltfeil
• feilaktig
• feilmargin
• feilmelding
• feilplassert
• feiltoleranse
• feiltolke
• feilvare
• skrivefeil
• stavefeil
• trykkfeil

 

References

1. Torp, Alf (1919) Nynorsk Etymologisk Ordbok, Oslo: H. Aschehoug and Co. (W. Nygaard)

Further reading

• “feil” in The Bokmål Dictionary.

---

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Middle Low German [Term?], from French faille.

Pronunciation

• IPA^(key): /fɛɪːl/

Noun

feil m (definite singular feilen, indefinite plural feil, definite plural feila)

1. error, mistake

Adjective

feil (indeclinable)

1. wrong

Adverb

feil

1. wrong

Derived terms

• feilaktig
• feilmargin
• feilmelding
• feilplassert
• feiltolke
• feilvare
• skrivefeil
• stavefeil
• trykkfeil

 

References

• “feil” in The Nynorsk Dictionary.

---

Old Irish

Verb

feil

1. Alternative form of fil

---

Volapük

Pronunciation

• IPA^(key): [feˈil]

Proper noun

feil

1. tilth

Declension

    declension of feil

	singular
nominative	feil
genitive	feila
dative	feile
accusative	feili
predicative	feilu
vocative	o feil!

Derived terms

• feilan
• feilanik
• feilaläned
• feilam
• feilav