faginus
Latin
Etymology
From fāgus (“beech”) + -nus.[1]
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈfaː.ɡi.nus/, [ˈfäːɡɪnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfa.d͡ʒi.nus/, [ˈfäːd͡ʒinus]
Adjective
fāginus (feminine fāgina, neuter fāginum); first/second-declension adjective
- of or pertaining to a beech tree
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | fāginus | fāgina | fāginum | fāginī | fāginae | fāgina | |
Genitive | fāginī | fāginae | fāginī | fāginōrum | fāginārum | fāginōrum | |
Dative | fāginō | fāginō | fāginīs | ||||
Accusative | fāginum | fāginam | fāginum | fāginōs | fāginās | fāgina | |
Ablative | fāginō | fāginā | fāginō | fāginīs | |||
Vocative | fāgine | fāgina | fāginum | fāginī | fāginae | fāgina |
Related terms
- fāgeus
- fāgineus
- fāgus
Descendants
- French: fouine
- → English: foin
- Italian: faina
- Occitano-Romance
- Catalan: fagina
- Occitan: faïna
- Friulian: faìne
- Venetian: fuìna, foìna
- West Iberian
- Aragonese: fuina
- Old Portuguese:
- Galician: fuiña
- Portuguese: fuinha
- Spanish: fuina
References
- Benjamin Hall Kennedy (1883) The Public School Latin Grammar §12.xxii, page 29
Further reading
- “faginus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “faginus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- faginus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- faginus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette